Testy wykorzystywane w diagnostyce SM

Na SM nie ma prostego testu, który powiedziałby „tak” lub „nie”. Neurolodzy w diagnostyce SM muszą kierować się swoim doświadczeniem i wieloaspektowym podejściem, by potwierdzić lub wykluczyć chorobę. Lekarze pytają o historię objawów lub przeprowadzają testy wykluczające inne schorzenia. Kolejnym krokiem jest przeprowadzenie rezonansu magnetycznego (badania MRI). Za pomocą rezonansu dostrzec można najmniejsze zmiany w mózgu i rdzeniu kręgowym. Podobne zmiany pojawiają się w organizmie każdego człowieka wraz z wiekiem. Dlatego podczas badania możliwe jest podanie kontrastu, który ułatwi radiologowi rozpoznanie pochodzenia zmian. Lekarze mogą wykonać także punkcję lędźwiową – kłucie w dolnej linii pleców, za pomocą którego pobiera się płyn mózgowo-rdzeniowy, by następnie poddać go analizie laboratoryjnej. Podwyższona ilość białek tzw. immuoglobulin monoklonalnych - jest to znaczące wskazanie w kierunku SM, obecne u około 90% chorych.