Po obu stronach mózgu

Michael S. Gazzaniga

Po obu stronach mózgu. Moja przygoda z neuronauką

Rzadko się zdarza, by naukowiec był jednocześnie świetnym pisarzem, żeby nie powiedzieć gawędziarzem. Gazzanidze się to udaje, kolejne książki jego autorstwa szybko znikają z półek. Czytelników nie zraża nawet ich objętość. Tak jest i tym razem – ponad 500 stron czyta się niczym dobrą powieść sensacyjną, chociaż nie traktuje o sekretach szpiegowskich, ale o neuronaukach, a raczej o tym, jak świat neuronauk pochłonął autora.
Warto przy tym wspomnieć, że Michael Gazzaniga pracował pod kierunkiem Rogera Sperry’ego (Nobel 1981), zajmował się zagadnieniem wpływu przecięcia spoideł mózgu na jego funkcje. Przecięcie spoideł (kalozotomię) praktykowano w połowie XX w. jako środek zmniejszający liczbę ataków epileptycznych w przypadku braku innego leczenia. Teoretycznie pacjenci po takiej operacji mieli się nieźle, jednak – jak dowiodły badania Sperry’ego i Gazzanigi – pojawiło się wiele innych zaburzeń funkcjonowania. Badania nad rozdzielonym mózgiem, opisywane przez Gazzanigę, pozwoliły też na zidentyfikowanie funkcji poszczególnych obszarów mózgu oraz ustalenie specjalizacji półkul – i to na długo przed pojawieniem się fMRI. Po obu stronach… warto przeczytać nie tylko jako świetnie opowiedzianą historię rozwoju neuronauk, dobrze jest też poczuć namiętność poznawczą, niesłychaną energię towarzyszącą tym pierwszym pracom nad mózgiem.

Michael S. Gazzaniga, Po obu stronach mózgu. Moja przygoda z neuronauką, przekład i przedmowa A. Bereś i K. Cipora, Copernicus Center Press, Kraków 2017.